Historia zawodu kominiarza

Czy wiesz, dlaczego tradycyjne mundury kominiarzy przypominają dawne mundury wojskowe? Kiedy powstał zawód kominiarza? Jeśli chcesz poznać krótką historię kominiarstwa, przeczytaj poniższy wpis. 
Początki kominiarstwa sięgają XIII wieku, choć według niektórych dokumentów już w starożytności znane były kominy. Od dawna też szukano sposobu na to, by się pozbyć z pomieszczeń duszącego dymu. Początkowo robiono otwory w dachu, jednak dym przed wydostaniem się wypełniał całe wnętrze.

Dopiero skanalizowanie go za pomocą komina pomogło rozwiązać problem. Początkowo kominy budowano w większych obiektach takich jak zamki, pałace, klasztory w stolicach Europy. Liczne kanały połączeniowe stwarzały duże zagrożenie pożarowe. Zalegająca w nich sadza uniemożliwiała także używanie palenisk, dlatego zapotrzebowanie na profesjonalistów czyszczących kominy rosła z roku na rok. Pierwsi kominiarze pracowali tylko na dużych obiektach. Było ich niewielu i darzeni byli ogromnych szacunkiem ze względu na posiadanie olbrzymiej wiedzy i odgrywanie ważnej roli dla bezpieczeństwa mieszkańców. Z tego okresu pochodzi przekonanie, że kominiarz przynosi szczęście. W XVI wieku zaczęły powstawać cechy kominiarskie (w Polsce od XVIII wieku). W tym czasie galowe mundury przypominające stroje wojskowe mogli nosić tylko wyróżniający się członkowie cechów.

Jakie przepisy regulują działalność kominiarzy?

Na początku XX wieku ujednolicono przepisy dotyczące rzemiosła kominiarskiego, zaliczając je do rzemiosł koncesjonowanych. Do nauki zawodu przystąpić można było po tzw. małej maturze. Nauka trwała 3,5-4 lata. Cechy poszczególnych państw były zrzeszone w Międzynarodowej Konfederacji Mistrzów Kominiarskich z siedzibą w Wiedniu. Obecnie działalność kominiarzy reguluje Prawo Budowlane – ustawa z 1994 roku oraz rozporządzenie MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. nr 109 poz. 719 z 2010 roku), które nakazuje sprawdzanie kominów przynajmniej raz w roku.